Hüzün, eski dostum :)

Bazen durduk yere, ortada hiç bir şey yokken içime bir hüzün çöküyor. Ansızın böyle. Üzülmek için bi neden olmadığını biliyorum ama yine de canı yanıyor insanın. Uzakta olduğumuz için desem değil çünkü Türkiye'de de oluyordu. Büyüyoruz galiba. Ya da en azından ben büyüyorum. Yaşanmışlıklar, sevinçler, hüzünler. Her şey aklına geliyor bir an. İyiye de, kötüye de hüzünleniyorsun. Garip bi hüzün ama böyle üzüntü gibi de değil. Neyse özür dilerim akşam akşam saçmalıyorum yine... Ah bu hormonlar !!!